tag:blogger.com,1999:blog-1526807386042257420.post6378757875762359725..comments2023-04-29T20:28:26.651+05:30Comments on सुचेल तसं....: मन करा रे प्रसन्न...Hrushikesh Thitehttp://www.blogger.com/profile/00898208420087355737noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-1526807386042257420.post-80330921835873683532018-03-20T05:59:38.083+05:302018-03-20T05:59:38.083+05:30तुझा हा ब्लाॅग वाचून माझी पहिली प्रतिक्रिया... ‘Ah...तुझा हा ब्लाॅग वाचून माझी पहिली प्रतिक्रिया... ‘Ahhh I am not the only one..’ :-)<br /> कळतंय पण वळत नाही.अगदी मनातलं समोर वाचते आहे असं वाटलं मला. <br />आपल्या पिढीतल्या सगळ्यांना बहुदा असं नैराश्य येत असेल नाही का? कारण आपण हे virtual जग नसतानाचं जगसुद्धा अनुभवलं आहे. आणि आपण जे तेव्हा भरभरून अनुभवलं ते मिस करतो आहोत किंवा त्याहीपेक्षा तो अनुभव चुकीच्या ठिकाणी आणि चुकीच्या पद्धतीने शोधतो आहोत असं वाटतं मला कधी कधी. <br /><br />पण खरं सांगू मला आपल्या पुढच्या पिढीकडे बघितलं की खूप जास्त guilty वाटतं. आपल्याला जे नैराश्य आत्ता येतंय ते त्यांना लहानपणीच ग्रासेल की काय अशी भीती वाटते. अर्थात त्यात चूक आपलीच असणार आहे. <br /><br />थोडं विषयांतर आहे पण माझा एक अनुभव सांगते. <br /><br />मी एक पुस्तक वाचलं होतं. तूही वाचलं असशील कदाचित. Fiction होतं. त्यात लेखकाने असं imagine केलं होतं की प्रत्येकाचा स्वत:चा असा एक स्वर्ग असतो. म्हणजे हा स्वर्ग त्या माणसाला अपरिचित नसतो उलट त्याच्या आधीच्या आयुष्याचाच एक भाग असतो.<br />एखादी जागा, एखादा दिवस, एक क्षण, असा एखादा अनुभव जो तुम्हाला कायम जगावासा वाटेल! जिथे तुम्ही कायमचे विसावायला तयार असाल तो तुमचा स्वर्ग!! मला खूप आवडली ही कल्पना आणि मी डोळे बंद केले माझा स्वर्ग शोधण्यासाठी....<br />आणि मी आमच्या बार्शीच्या घरी पोहोचले. गौरी गणपतींचे दिवस... घरात १५/२० माणसं... माझी माणसं... हसण्याचे आवाज... वाफाळता चहा... गप्पांचा फड... घराबाहेरच्या बागेत पूजेसाठी फुले आणि दुर्वा गोळा करणारी आम्ही भावंडं... फणेरपेटीसमोर उभी राहून तयार होत असलेली माझी आजी... वख्खईचा मांडलेला डाव... दुपारची जेवणं... संध्याकाळी आजीबरोबर गायलेल्या गवळणी आणि भजन... गौरींसमोर मांडलेला सारीपाटाचा डाव... तो खेळतानाची वादावादी.... गच्चीवर रेडिओ ऐकत तासन् तास मारलेल्या गप्पा... आणि परतीच्या प्रवासातली शांतता... <br />पण आता मला कुठे परतीचा प्रवास करायचा होता! आणि मला माझा स्वर्ग सापडला. गौरी गणपतींचे बार्शीतले चार दिवस हे माझ्या आयुष्यातले खरंच भरभरून आनंद देणारे दिवस होते. इतके की मला तिथेच तेच दिवस कायम जगायला आवडेल. <br />माझ्या आई बाबांनी आणि इतर सगळ्यांनी कळत नकळत माझ्यासाठी तो स्वर्ग तयार केला. कुठलाही virtual touch नव्हता तेव्हा.. फक्त प्रेमाचा आनंदाचा स्पर्श.. <br /><br />मला माझ्या मुलासाठी एखादा स्वर्ग तयार ठेवतां येईल का? हा प्रश्न मला खूपदा पडतो. उत्तर माहिती नाही. पण अजून वेळही गेलेली नाही! <br /><br />असे बरेच विचार येत असतात मनांत. पण सगळ्यांना शब्दांची साथ मिळत नाही. Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1526807386042257420.post-43840152835813958162018-03-20T01:42:23.285+05:302018-03-20T01:42:23.285+05:30This comment has been removed by a blog administrator.Anonymousnoreply@blogger.com